02133790095 - 02133790094
RAM مورد نیاز سیستم شما

RAM مورد نیاز سیستم شما

سیستم شما چه مقدار RAM  نیاز دارد ؟

در اینجا نحوه  بررسی مقدار RAM  سیستم نصب شده و میزان RAM مورد نیاز کامپیوتر شما گفته شده است.

 بررسی مقدار RAM  سیستم

احتمالاً می دانید که RAM جزء مهمی در رایانه شما است ، اما آیا می دانید واقعاً به چه مقدار RAM نیاز دارید؟ بیایید بررسی کنیم که چگونه میزان حافظه موجود خود را ببینیم ، میزان RAM برای انواع مختلف کاربران مناسب است و اگر به RAM بیشتری نیاز دارید برخی از توصیه ها را بررسی کنیم.

قبل از اینکه به میزان RAM مورد نیاز خود نگاهی بیندازیم ، بیایید به طور خلاصه بررسی کنیم . RAM یا حافظه دسترسی تصادفی نوعی ذخیره سازی کوتاه مدت در رایانه شما است. این جایی است که سیستم عامل فرآیندهای برنامه هایی را که در حال حاضر دارید باز نگه می دارد.

وقتی دستگاه خود را خاموش می کنید ، محتوای حافظه پاک می شود. از آنجا که RAM امکان دسترسی سریع را دارد ، می توانید به سرعت بین برنامه های باز جابجا شوید. جابجایی بین برنامه هایی که دارای رم هستند ، بسیار کارآمدتر از کشیدن آنها از درایو ذخیره سازی است.

 بررسی مقدار RAM  سیستم

در ادامه خواهیم دید که مقدار RAM در سیستم شما چه قدر است

در ویندوز ۱۰ ، به تنظیمات> سیستم> درباره بروید. در بخش مشخصات دستگاه RAM سیستم را  مشاهده خواهید کرد. توجه داشته باشید که اگر نوع سیستم شما به عنوان سیستم عامل ۳۲ بیتی ذکر شده باشد ، صرف نظر از اینکه داخل آن فقط می توانید از ۴ گیگابایت RAM استفاده کنید. برای استفاده بیش از این ، به نسخه ۶۴ بیتی ویندوز نیاز دارید.

 بررسی مقدار RAM  سیستم

در macOS ، منوی Apple را در بالا سمت چپ صفحه باز کنید و About this Mac را انتخاب کنید. در برگه Overview حاصل ، یک خط برای حافظه مشاهده خواهید کرد که نشان می دهد چه مقدار RAM را نصب کرده اید

RAM مورد نیاز سیستم شما

اگر از Linux استفاده می کنید ، می توانید برای نمایش اطلاعات RAM ، از پنجره Terminal دستور free را وارد کنید. با این حال ، این مقدار حافظه را بر حسب کیلوبایت نمایش می دهد که مناسب نیست. در عوض ازh- free برای نمایش مقدار ، به میزان مناسب در گیگابایت یا مگابایت ، استفاده کنید.

سیستم شما به چه مقدار RAM  نیاز دارد !!

حالا که دانستید کامپیوتر شما چقدر RAM دارد ، بیایید مقادیر متداول حافظه را بررسی کنیم تا ببینیم چه مقدار برای نیاز شما مناسب است.

۲ گیگابایت و کمتر: کمبود

بعید است شما یک کامپیوتر مدرن پیدا کنید که فقط با ۲ گیگابایت رم همراه باشد. اگرچه این مقدار قادر به کار کردن همزمان در یک کار ساده مانند مرور اولیه وب است ، اما هر چیزی فراتر از چند وظیفه ای barebones باعث کاهش شدید سیستم های دارای ۲ گیگابایت RAM می شود.

 

اکثر تلفن های هوشمند ارزان قیمت امروزه حتی با بیش از این هم عرضه می شوند. شما باید از خرید رایانه با رم ۲ گیگابایتی خودداری کنید و اگر دستگاه فعلی شما این مقدار  Ram را دارد ، در صورت امکان به روزرسانی کنید.

۴ گیگابایت  RAM: برای استفاده عمومی  کافی است

RAM مورد نیاز سیستم شما

برای مدتی ، ۴ گیگابایت رم برای اکثر رایانه ها  مقدار پایه بود. در حالی که این مقدار  اکنون به سمت ۸ گیگابایت در حال حرکت است ، شما هنوز هم برخی از لپ تاپ های ارزان قیمت را که دارای ۴ گیگابایت حافظه هستند ، خواهید یافت. اما آیا ۴ گیگابایت رم خوب است؟

۴ گیگابایت رم کافی است اگر فقط از کامپیوتر خود برای کارهای اساسی مانند وبگردی ، پردازش کلمات سبک یا کار با صفحه گسترده و ایمیل استفاده کنید. این برای بسیاری از بازی های ویدیویی مدرن کافی نیست و اگر بسیاری از زبانه های Chrome را باز کنید یا ده ها برنامه را به طور هم زمان اجرا کنید ، با مشکل روبرو خواهد شد.

۸ گیگابایت رم: یک مقدار پایه خوب

بیشتر دستگاه های میان رده ای که امروز پیدا خواهید کرد شامل ۸ گیگابایت رم هستند. قابل ذکر است که تمام مدل های MacBook اپل حداقل این مقدار را شامل می شوند.

۸ گیگابایت استاندارد مدرن و خوبی برای RAM است. کافی است چندین کار را همزمان و بدون کند کردن سرعت انجام دهید ، و برای بازی نیز کافی است.

اگر اغلب ویدیوی ۴K را ویرایش کنید ، بازی های پیشرفته را در Twitch پخش جریانی کنید یا بسیاری از برنامه های تشنه منابع را همیشه باز نگه دارید ، احتمالاً RAM بیشتری خواهید داشت. اما اگر کاربر رایانه سنگینی نیستید ، ۸ گیگابایت رم باید خوب کار کند.

۱۶ گیگابایت رم: مناسب برای کاربران قدرت

RAM مورد نیاز سیستم شما

اگر از رایانه خود برای کارهای سنگین استفاده می کنید ، ۱۶ گیگابایت رم مقدار بسیار خوبی است. در صورت داشتن ۱۶ گیگابایت رم ، نرم افزار طراحی ، ویرایش ویدئو و بازی های مدرن و طاقت فرسا فضای کار بیشتری خواهند داشت.

با این حال ، اگر متناسب با این توصیف نباشید ، بیش از حد مجاز است. کسانی که فقط چند برگه مرورگر را باز می کنند و بازی های ویدیویی انجام نمی دهند یا با پرونده های بزرگ رسانه ای کار نمی کنند ، می توانند با RAM کمتری کار کنند.

۳۲ گیگابایت حافظه: فقط علاقه مندان

۳۲ گیگابایت حافظه یا بیشتر فقط برای پردازش و کار های سنگین لازم است. اگر مرتباً فیلم ۴K (یا بالاتر) را ویرایش می کنید و می خواهید در حالی که رایانه شما پرونده ها را ارائه می دهد ، روی کارهای دیگر نیز کار کنید ، به حافظه زیادی احتیاج دارید. برای اکثر افراد ، این مقدار RAM  هدر دادن است ، بیشتر بازی های ویدیویی هنوز به ۳۲ گیگابایت رم نیاز ندارند.

RAM Video جداگانه است!!

ما RAM سیستم کلی را در بالا در نظر گرفتیم. با این حال ، اگر کارت گرافیک اختصاصی در رایانه شخصی خود دارید ، باید بدانید که این حافظه خاص خود را دارد. به این Video Ram یا VRAM می گویند.

چگونه RAM خود را بیشتر پیش ببریم

 

RAM مورد نیاز سیستم شما

تنها راه در دسترس قرار دادن RAM بیشتر برای استفاده ، خرید RAM  بالاتر برای رایانه است.

با این حال ، اگر در حال حاضر قادر به ارتقاء حافظه خود نیستید ، می توانید با استفاده از چند ترفند RAM موجود در رایانه ویندوز خود را آزاد کنید. در صورت عدم استفاده از برنامه ها ، مهمترین آنها بستن برنامه ها است

سایر به روزرسانی های رایانه ای فراموش نکنید

اگر می خواهید دستگاه فعلی خود را ارتقا دهید یا رایانه جدیدی تهیه کنید ، به خاطر داشته باشید که RAM تنها مولفه ای نیست که قصد ارتقاء آن را داشته باشید. خرید حافظه ۳۲ گیگابایتی وقتی فقط ۴ گیگابایت استفاده می کنید هیچ فایده ای ندارد ، زیرا RAM اضافی هرگز فعال نیست.

ما نحوه بررسی RAM در رایانه شما ، میزان RAM مورد نیاز برای کارهای مختلف و نحوه استفاده حداکثر از حافظه فعلی را در این بین بررسی کرده ایم. به طور خلاصه ، اگر یک کاربر حرفه ایی هستید ، ۸ گیگابایت به عنوان پایه و ۱۶ گیگابایت RAM را هدف قرار دهید.

خوشبختانه ، ارتقا RAM در رایانه شما معمولاً ساده است. پس از اطمینان از سازگاری رم خریداری شده ، فقط باید رایانه خود را باز کرده و در جای خود قرار دهید.

لایه OSI چیست

لایه OSI چیست

لایه OSI چیست

چکیده
مدل مرجع OSI و مدل مرجع TCP/IP نقاط مشترک زیادی دارند. هر دوی آنها مبتنی بر مجموعه‌ای از پروتکل های مستقل هستند، و عملکرد لایه‌ها نیز تا حدی شبیه یکدیگر است. مدل OSI ثابت کرده که بهترین ابزار برای توصیف شبکه‌های کامپیوتری است. اما پروتکل های TCP/IP در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دو مدل تفاوت هایی با هم دارند که در زیر به برخی از آنها اشاره می کنیم:

• در مدل TCP/IP تفاوت سرویس ها، واسط ها و پروتکل ها واضح و مشخص نمی‌باشد.
• پروتکلهای OSI بهتر از TCP/IP مخفی شده است.
• قبل از ایجاد مدل OSI پروتکلهای آن طراحی و ابداع شد. در نتیجه این مدل وابستگی و تعامل خاصی با هیچ مجموعه پروتکلی ندارد. اما در TCP/IP مسئله برعکس بود و این خود باعث شده که مدل TCP/IP تنها برای شبکه‌های تحت خود مناسب باشد.
• مدل OSI دارای هفت لایه است اما مدل TCP/IP، چهار لایه دارد و از لایه ارائه و لایه نشست خبری نیست.
• لایه شبکه در مدل OSI اتصال گرا و غیر مستقیم است و لایه انتقال آن تنها اتصال گرا است اما در TCP/IP لایه شبکه الزاما غیر متصل و لایه انتقال آن اتصال گرا(TCP) یا غیر متصل(UDP) است.

مدل OSI
مدل OSI یا Open System Interconnectionیک مدل مرجع برای ارتباط بین دو کامپیوتر می باشد که در سال ۱۹۸۰ طراحی گردیده است. هر چند امروزه تغییراتی درآن به وجود آمده اما هنوز هم کاربردهای فراوانی در اینترنت و به خصوص در معماری پایه شبکه دارد. این مدل بر اساس لایه بندی قراردادهای برقراری ارتباط که همزمان روی دو سیستم مرتبط اجرا شده اند پایه ریزی شده است که این امر بسیار سرعت و دقت ارتباط را افزایش می دهد و این قراردادها بصورت طبقه طبقه در هفت لایه تنظیم شده اند که در زیر بررسی خواهند شد.

بررسی هفت لایه مدل OSI
لایه فیزیکی
این لایه که تنها تشکیل شده از سخت افزار می باشد و قراردادهای سخت افزاری در آن اجرا می شود وظیفه انتقال نهایی اطلاعات را دارد که این انتقال یصورت سیگنال و به صورت صفرو یک می باشد.
لایه پیوند داده ها
در این لایه اطلاعات، کشف خطا و اصلاح می شوند و بدون خطا و به صورت مطمئن به سوی مقصد ارسال می شوند.وظیفه دیگر این لایه مطمئن شدن از رسیدن اطلاعات به مقصد است که این کار توسط بیتهای (Parity check , checksum ,crc ) انجام می پذیرد.که در صورت بروز خطا مجددا اطلاعات ارسال خواهند شد.
لایه شبکه
و اما پیچیده ترین لایه یعنی لایه شبکه که در آن قراردادهای شبکه بندی تعریف شده است. وظیفه این لایه انتقال تکنولوژی برقراری ارتباط برای دیگر شبکه های مستقل است که این امر این امکان را به osi می دهد که بتواند در زیر شبکه های مختلف فعالیت کند.
لایه انتقال
در این لایه قبل از ارسال اطلاعات یک بسته به سمت مقصد فرستاده می شود تا مقصد را برای دریافت اطلاعات آماده کند. همچنین این لایه وظیفه تکه تکه کردن بسته ها، شماره گذاری آنها و ترتیب و نظم دهی آنها را بر عهده دارد. که البته بسته ها در طرف گیرنده دوباره در همین لایه نظم دهی و قابل استفاده برای لایه های بالاتر خواهند شد.
لایه جلسه
در این لایه بر کارهایی از قبیل زمان ارسال و دریافت بسته ها مقدار رسیده و مقدار مانده از بسته ها نظارت می شود که به مدیرت بسته ها بسیار کمک می کند.
لایه ارائه
در این لایه استانداردهای رمز نگاری و فشرده سازی اطلاعات تعریف شده است که این لایه در امنیت بسیار مهم می باشد.
لایه کاربرد
استانداردهای ارتباط بین نرم افزارهای شبکه در این لایه قرار دارد که می توان از: FTAM, CMIP, MHS VT نام برد.

مدل TCP/IP یا Internet protocol /Transmission Control Protocol
مفهوم TCP/IP
TCP/IP مجموعه قراردادهایی هستند که در جهت اتصال کامپیوتر ها در شبکه مورد استفاده قرار می گیرند. وبه تعریف دیگر قرارداد کنترل انتقال اطلاعات می باشد. مدل چهار لایه TCP/IP از لایه های زیر تشکیل شده است.
لایه کاربرد
لایه انتقال
لایه شبکه
لایه واسطه شبکه
لایه فیزیکی
لایه واسط شبکه
در این لایه تمام استانداردهای سخت افزاری و انواع پروتکل شبکه تعریف شده که خاصیت بزرگ این لایه این موضوع می باشد که در آن می توان بین نرم افزار و سخت افزار شبکه ارتباط برقرار کرد.
لایه شبکه
در این لایه پروتکل IP آدرس دهی و تنظیم می شود.(توضیحات در قسمت IP ) و همچنین دیگر پروتکل ها مانند ARP,ICMP,BOOTP که در این میان نقش هیچکدام به اندازه IP , ICMP مهم نیست در کل وظیفه این لایه دادن اطلاعات در مورد شبکه و آدرس دهی در آن می باشد که مسیر یابها از آن بسیار استفاده می کنند.
لایه انتقال
ابتدایی ترین وظیف این لایه آگاهی از وضعیت بسته ها می باشد که بسیار مهم نیز هست. و در مرحله بعد وظیفه این لایه انتقال اطلاعاتی می باشد که نیاز به امنیت ندارند و سرعت برای آنها مهم تر است.
لایه کاربرد
این لایه دارای امکانات زیادی برای هنر نمایی متخصصان می باشد. در این لایه برنامه های کاربردی قرار دارند و در کل این لایه لایه ی نرم افزارهای شبکه می باشد و همچنین لایه پروتکل های نرم افزاری نیز می باشد. از مهم ترین نکات در خصوص این لایه قرارداشتن: انتقال فایل (FTP) و مدیریت پست (SMTP) و بقیه برنامه های کاربردی می باشد.
پروتکل اینترنت یا IP
حتما همه شما عزیزان واقف به این موضوع هستید که IP یکی از مهمترین قسمتهای TCP/IP و شاید بتوان گفت مهمترین قسمت آن زیرا تقریبا شما برای هر کاری نیاز به آن خواهید داشت لذا بسیار ضروری و حیاتی می باشد که شما اطلاعات خود را در زمینه این مهم افزون کنید. IP یک آدرس عددی است که برای ارتباط با شبکه به هر ماشینی در شبکه اختصاص داده می شود (چون IP برای وسایلی از قبیل ROUTER و MODEM و LAN و … استفاده می شود ما اصطلاحا به جای نام بردن تک تک آنها همه را ماشین می نامیم ).
وظیفه IP
وظیفه پروتکل IP حمل و تردد بسته های حاوی اطلاعات و همچنین مسیر یابی آنها از مبدا تا مقصد است. IP پس از دریافت اطلاعات از TCP شروع به قطعه قطعه کردن آن به قطعه های کوچک به اسم FRAGMENT می نماید، پس از این مرحله برای هر FRAGMENT یک بسته IP می سازد که حاوی اطلاعات مورد نیاز بسته برای حرکت در طول شبکه می باشد و بسته IP را به بسته TCP اضافه می کند و شروع به ارسال بسته های تیکه تیکه شده(FRAGMENT) می نماید حال مسیر یابها بر اساس تنظیمات قسمت IP بسته ها را به مقصد خود هدایت می کنند و آن را داخل زیر شبکه ها هدایت می کنند.
خصوصیات IP
بسته IP حد اکثر ۶۴ کیلوبایت فضا را اشغال خواهد کرد و بیشتر از آن نمی تواند باشد ولی موضوع جالب اینجاست که در حالت عادی حجم بسته حدود ۱۶۰۰ بایت بیشتر نمی شود. IP در تمامی سیستم های عامل با ساختار استانداردی که دارد به درستی کار می کنند و نیاز به هیچ نوع سخت افزار ندارد. بسته IP ساخته شده از تعدادی فیلد مجزا می باشد که هر کدام اطلاعاتی را در خود دارند که در زمان مورد نیاز این اطلاعات از داخل بسته ها استخراج می شود و مورد استفاده قرار می گیرد این اطلاعات شامل مواردی مثل:آدرس IP فرستنده. آدرس IP گیرنده و ….. می باشد.
آدرس های ویژه IP
این آدرسها نمونه هائی از آدرس های IP خاص هستند که از قبل برای مقاصد خاصی در نظر گرفته شده اند و در تعریف شبکه نمی توان از آنها به عنوان IP برای ماشینها استفاده کرد. از این آدرس در مواردی استفاده می شود که ماشین میزبان از IP خود بی اطلاع است.البته اگر از این آدرس به عنوان آدرس فرستنده استفاده شود هیچ جوابی برای فرستنده پس فرستاده نمی شود.
HostId.0
ین آدرس برای زمانی است که از آدرس خود در زیرشبکه بی اطلاع باشیم
۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵
از این آدرس برای ارسال پیامهای به صورت عمومی و فراگیر در شبکه استفاده می شود البته با استفاده از این آدرس می توان در زیر شبکه خود پیام فراگیر ارسال کرد.
NetId.255
از این آدرس برای ارسال پیامهای فراگیر در دیگر شبکه ها از خارج از آنها استفاده می شود.البته این سرویس تقریبا در بیشتر اوقات از سوی مدیران شبکه غیر فعال می شود.

مقایسه مدلهای OSI و TCP/IP
شاید بزرگترین دستاورد مدل OSI روشن ساختن مفاهیم فوق (و تفکیک آنها) باشد.هر لایه سرویس هایی در اختیار لایه های بالاتر از خود قرار می دهد.تعریف این سرویس ها فقط می گوید که یک لایه چه کاری انجام می دهد، و هیچ حرفی در مورد نحوه انجام آنها و چگونگی استفاده از سرویس ها نمی زند.
تعریف چگونگی دسترسی به سرویس های یک لایه بر عهده واسط است.واسط پارامتر های ورودی لازم ، و نتیجه ای را که باید منتظر آن باشید، تعریف می کند.حتی واسط هم نمی گوید که یک لایه کار خود را چگونه انجام می دهد. و بالاخره، کاری را که یک لایه انجام می دهد را پروتکل های آن لایه تعریف می کنند.یک لایه مادامی که کار خود را درست انجام دهد، می تواند از هر پروتکلی استفاده کند.تغییر پروتکل های یک لایه هیچ تاثیری روی ارتباط آن با لایه های بالاتر نخواهد گذاشت.
ایده های فوق بسیار شبیه به مفاهیم مدرن برنامه نویسی شئ گرا هستند.هر شئ، مانند یک لایه، متدها (عملکردها) یی دارد که اشیا دیگر از آن استفاده می کنند.نحوه استفاده از این متدها در واقع همان سرویس هایی است که این شئ در اختیار دیگران می گذارد.ورودی ها و خروجی های شئ واسط آن با دنیای خارج هستند. کد اجرایی شئ نیز شبیه همان پروتکل است، که نحوه عملکرد آن از دید دیگران مخفی است.
در مدل اولیه TCP/IP تمایز بین سرویس ها، واسطها و پروتکل ها واضح و مشخص نبود، اگر چه افرادی (با توجه به تجربه موفق OSI ) سعی کرده بودند آن را هر چه بیشتر شبیه OSI کنند.برای مثال لایه اینترنت فقط دو سرویس واقعی به نامهای SEND IP PACKET و RECEIVE IP PACKET داشت.با توجه به این وضع، پروتکل های OSI نهتر از TCP/IP مخفی شده اند، و امکان تغییر آنها به راحتی وجود دارد، چیزی که هدف غایی طراحی لایه ای محسوب می شود. مدل OSI قبل از اختراع پروتکل های آن طراحی و ابداع شد.این بدان معناست که مدل OSI وابستگی و تمایل خاصی به هیچ مجموعه پروتکلی ندارد، چیزی که در سایر مدل ها بسیار دیده می شود. البته این وضعیت یک نقطه ضعف نیز داردو آن این است که طراحان تجربه چندانی در زمینه موضوع کار ندارند، و واقعا نمی دانند کدام عملکرد را باید در کدام لایه قرار دهند.برای مثال ،لایه پیوند داده در ابتدا فقط برای شبکه های نقطه-به-نقطه طراحی شده بود، وقتی شبکه های بخشی وارد بازار شد، مجبور شدند یک زیر لایه به آن اضافه کنند.
وقتی که افراد شروع به طراحی شبکه با استفاده از مدل OSI و پروتکل های موجود کردند، به زودی دریافتند که این شبکه ها با سرویس های مورد نیاز انطباق ندارند.بنابر این مجبور شدند زیر لایه های زیادی به آن وصله پینه کنند.بالاخره، کمیته استاندارد مقرر کرد که هر کشور برای خود یک مدل منطبق با مدل OSI (تحت نظارت دولت) داشته باشد،شبکه ای که به هیچ عنوان آینده (اینترنت) در آن دیده نشده بود.خلاصه، کارها آنطوری که انتظار داشتند از آب در نیامد. در مورد TCP/IP وضع بر عکس بود:اول پروتکل ها اختراع و توسعه داده شدند، و سپس مدلی برای توصیف آنها ساخته شد.هیچ مشکلی در زمینه انطباق پروتکل ها با مدل وجود نداشت.همه چیز جفت و جور بود،تنها مشکل این بود که این مدل با هیچ مجموعه پروتکل دیگری جور در نمی آمد.
این بدان معنا بود که مدل TCP/IP به درد توصیف شبکه های غیر TCP/IP نمی خورد. جدای از مسایل فلسفی قضیه، تفاوت دیگر در تعداد لایه های این دو مدل است: مدل OSI هفت لایه دارد و مدل TCP/IP چهار لایه.لایه های شبکه، انتقال و کاربرد در هر دو مشترک اند، ولی لایه های دیگر فرق دارند. تفاوت دیگر در زمینه اطلاعات اتصال-گرا و غیر متصل است.مدلOSI از هر دو نوع ارتباط اتصال-گرا و متصل در لایه شبکه پشتیبانی می کند، ولی در لایه انتقال فقط سرویس اتصال-گرا دارد (چون این سرویس در معرض دید کاربران است). مدل TCP/IP در لایه شبکه فقط سرویس غیر متصل دارد، ولی درلایه انتقال از هر دو نوع ارتباط پشتیبانی می کند، و دست کاربر را برای انتخاب باز می گذارد ( که به ویژه برای پروتکل های ساده درخواست – پاسخ بسیار مهم است).
نقد مدل OSI و پروتکل های آن
مدل OSI و TCP/IP ( و پروتکل هایشان) هیچکدام کامل نیستند و جا دارد برخی از نقاط ضعف آنها را برشماریم.در این قسمت، برخی از نقاط ضعف مدل های OSI و TCP/IP را برسی خواهیم کرد.با مدل OSI شروع می کنیم. در سال ۱۹۸۹، بسیاری متخصصان برجسته شبکه بر این باور بودند که آینده در بست متعلق به مدل OSI و پروتکل های آن است، و هیچ چیز نمی تواند در مقابل پیشرفت آن مقاومت کند.اما این اتفاق نیفتاد.چرا؟ نگاهی به گذشته درسهای بسیاری را برای چشمان عبرت بین دارد،که می توان آنها را چنین خلاصه کرد: ۱. زمان نا مناسب ۲. تکنولوژی نامناسب ۳. پیاده سازی نامناسب ۴. سیاست های نامناسب
زمان نامناسب
اولین عامل شکست مدل OSI زمان نامناسب بود.زمانی که یک استاندارد وضع می شود، اهمیت حیاتی در موفقیت و عدم موفقیت آن دارد.دیوید کلارک از دانشگاه M.I.T فرضیه ای در زمینه استانداردها دارد که ملاقات فیل ها معروف استد. این نظریه میزان فعالیت های حول یک موضوع جدید را نشان می دهد.وقتی موضوعی برای اولین بار کشف می شود، گرداگرد آن سیلی از فعالیت های تحقیقی ( به شکل بحث، مقاله و سخنرانی) فرا می گیرد.بعد از مدتی این فروکش می کند و بعد از اینکه صنعت به این موضوع علاقه مند شد، موج سرمایه گذاری ها از پی می آید. بسیار مهم است که در محل تلاقی این دو فیل ( موج تحقیق و موج سرمایه گذری) استانداردها به طور کامل وضع شوند.اگر استاندارد زودتر از موعد( قبل از پایان تحقیقات) نوشته شود، خطر آن هست که موضوع به درستی درک نشده باشد و استاندارد ضعیف از آب در آید.اگر استاندارد دیرتر از موعد(بعد از شروع موج سرمایه گذاری) نوشته شود، شرکتهای بسیاری قبلا –از مسیرهای مختلف- در آن سرمایه گذاری کرده اند،و این خطر هست که استانداردهای آنها را نادیده بگیرد. اگر فاصله این دو فیل خیلی کم باشد (همه عجله داشته باشند که کار را زودتر شروع کنند)، خطر آن هست که استاندارد نویسان بین آنها له شوند. اکنون معلوم شده است که پروتکل های استاندارد OSI بین فیل ها له شده اند.وقتی که پروتکل های OSI پا به عرصه وجود گذاشتند، پروتکل های رقیب (TCP/IP ) مدت ها بود که در مراکز تحقیقاتی و دانشگاه ها پذیرفته شده بودند.با اینکه هنوز موج سرمایه گذاری صنعتی در TCP/IP شروع نشده بود.اما بازار آکادمیک آنقدر بزرگ بود که شرکتهای بسیاری را تشویق به تولید محصولات TCP/IP کند.و وقتی OSI بالاخره از راه رسید،کسی نبود که داوطلبانه از آن پشتیبانی کند.همه منتظر بودند دیگری قدم اول را بر دارد.، قدمی که هرگز برداشته نشد د OSIدر نطفه خفه شد.
تـکنولوژی نامناسب
دلیل دیگری که OSI هرگز پا نگرفت آن بود که، این مدل و پروتکل های آن هر دو ناقص و معیوب بودند.انتخاب هفت لایه برای این مدل بیشتر یک انتخاب سیاسی بود تا فنی، و در حالی که دو لایه آن (نشست و نمایش) تقریبا خالی بودند،در لایه های دیگر (لینک داده و شبکه) جای نفس کشیدن نبود. مدل OSI (و سرویس ها و پروتکل های آن) به طور باور نکردی پیچیده است.اگر کاغذهای چاپی این استاندارد را روی هم بچینید.ارتفاع آن از نیم متر هم بیشتر خواهد شد.پیاده سازی پروتکل های OSI بسیار دشوار، و عملکرد آنها ناقص است.در این رابطه، نقل جمله جالبی از پاول موکاپتریس (۱۹۹۳،Rose ) خالی از لطف نیست: سوال: از ترکیب یک گانگستر با یک استاندارد بین المللی چه چیزی بدست می آید؟ جواب: کسی پیشنهادی به شما می کند که از آن سر در نمی آورید. مشکل دیگر مدل OSI ،علاوه بر غیر قابل فهم بودن آن، این است که برخی از عملکرد های آن ( مانند آدرس دهی، کنترل جریان داده ها و کنترل خطا)در تمام لایه ها تکرار می شود.برای مثال، سالتزر و همکارانش (۱۹۸۴) نشان دادند که کنترل خطا باید در بالاترین لایه انجام شود تا بیشترین تاثیر را داشته باشد،بنابراین تکرار آن در لایه های پائین تر نه تنها غیر ضروری است، بلکه باعث افت کارایی هم خواهد شد.

OSI_2014

آشنایی با مفاهیم اولیه شبکه

آشنایی با مفاهیم اولیه شبکه

آشنایی با مفاهیم اولیه شبکه

تعریف شبکه
انواع کابل های شبکه
انواع سیم کشی کابل utp
تعریف hub
تعریف switch
تعریف روتر
تفاوتهای بین هاب و سوئیچ
شبکه

گروهی از کامپیوترها و وسایل مرتبط دیگر که بوسیله تسهیلات ارتباطی به یکدیگر متصل میشوند.ارتباط موارد مذکور در یک شبکه ممکن است با اتصالات دائمی مثلا کابلها, یا اتصالات موقتی چون خطوط تلفن یا دیگر پیوندهای ارتباطی باشد و ارتباط های بیسم باشد .یک شبکه میتواند به کوچکی یک شبکه محلی , متشکل از چندکامپیوتر, چاپگر و وسایل دیگر باشد و یا از تعداد زیادی کامپیوتر کوچک و بزرگ , که در نقاط جفرافیایی مختلف توزیع شده اند, تشکیل شود مانند شبکه جهانی اینترنت

در کارتهای شبکه دو آدرس موجود می باشد

۱.physical address (MAC) 48 bit
۲.logical address (IP) 32 bit

MAC=Media Access Controller
IP=Internet Protocol

برای دیدن دو آدرس میتوان از دستور زیر استفاده کرد

run –>cmd –> ipconfig /all

همچنین باتایپ دستور زیر میتوان آدرس فیزیکی (کارت شبکه) را مشاهده کرد
run –>cmd –> getmac
________________________________________
انواع کابل های شبکه

۱.ُco-axial cable
۲.TP cable(Twisted Pair)
۳.Fiber optical cable

co-axial cable

کابل کواکسل (کابل هم محور) انعطاف پذیر با دو هادی متشکل از یک سیم مسی,یک لایه عایق محافظ ,روکش تابیده شده فلزی ویک محافظ خارجی با مواد مقاوم در برابر آتش تشکیل شده است کابلهای هم محور به طور گسترده ای در شبکه قرار میگیرند این کابلها همچون سیمهای مورد استفاده در تلویزیون کابلی است

TP cable(Twisted Pair)
کابل زوج به هم تابیده
کابلی متشکل از دو رشته سیم عایق دار جداگانه که به هم تابیده شده اند .این کابل برای کاهش تداخل سیگنالهای حاصل از منابع رادیویی است . یکی از این دو سیم سیگنال حساس را حمل میکند و دیگری سیم زمین است
کابل زوج به هم تابیده به دو نوع دسته بندی میشوند
STP(Shielded Twisted Pair)
UTP(Unshielded Twisted Pair)

STP(Shielded Twisted Pair)
کابلی متشکل از یک یا چند جفت سیم بهم تابیده و روکشی از فویل و رشته مسی .تاباندن باعث میشود که جفت سیمها تداخلی برای یکدیگر بوجود نیاورند و روکش هم از تداخل خارجی جلوگیری میکند.بنابراین میتوان از آن برای انتقال سریع جهت فواصل طولانی بکار برد
UTP(Unshielded Twisted Pair)

کابلی متشکل از یک یا چند جفت سیم بهم تابیده که فاقد حفاظ است.این کابل هاانعطاف پذیرتر ازکابلهای زوج بهم تابیده حفاظ دار هستند همچنین ارزانتر هست و فضای کمتری را نیز اشغال میکنند اما پهنای باند آنها کمتر است

Fiber optical cable
کابل فیبر نوری نوعی کابل است که در شبکه ها مورد استفاده قرار میگبرد و سیگنالها را بصورت نوری منتقل میکند ,بر خلاف کابلهای هم محوروزوج بهم پیچیده که آنها رابه صورت الکتریکی انتقال می دهد.قلب هدایت کننده نوردر این کابلها شیشه یا فیبر پلاستیکی است که هسته نانیده میشود

________________________________________
UTP CABLEانواع سیم کشی

straight-through cable
cross-over cable
rolled cable
• straight-through cable
برای دستگاههای غیرمشابه استفاده میشود. نظیر
switch to pc
hub to pc
router to switch
router to hub

Straight Cable
۱.White.Orange 1.White.Orange
۲.Orange 2.Orange
۳.White.green 3.White.green
۴.Blue 4.Blue
۵.White.Blue 5.White.Blue
۶.Green 6.Green
۷.White.Brown 7.White.Brown
۸.Brown 8.Brown

• cross-over cable
برای دستگاههای مشابه استفاده میشود. نظیر

pc to pc
switch to switch
hub to hub
router to router
router to pc
hub to switch

cross-over cable
۱.White.Orange 1.white.Green
۲.Orange 2.Green
۳.White.green 3.White.Orange
۴.Blue 4.Blue
۵.White.Blue 5.White.Blue
۶.Green 6.Orange
۷.White.Brown 7.White.Brown
۸.Brown 8.Brown

• rolled cable(roll over)
برای اتصال بین کامپیوتر به روتر ویا سوئیچ استفاده میشود
rolled cable(roll over)
۱.White.Orange 1.Brown
۲.Orange 2.white.Brown
۳.White.green 3.Green
۴.Blue 4.White.Blue
۵.White.Blue 5.Blue
۶.Green 6.White.Green
۷.White.Brown 7.Orange
۸.Brown 8.white.Orange

________________________________________

HUB
هاب به وسیله ای که خطوط ارتباطی را در یک نقطه مرکزی به یکدیگر متصل میکند و اتصال مشترکی برای تمامی وسایل فراهم میکند گفته میشود
به زبان ساده هاب یکی از تجهیزات شبکه است که بوسیله آن دو یا چند کامپیوتر را بوسیله آن متصل میکنند

SWITCH
سویئچ به وسیله ای که بسته ها را مستقیما به پورت های مرتبط با نشانی های خاص شبکه هدایت میکند گفته میشود
به زبان ساده سوئیچ همان کار هاب را میکند امامزیتهای بیشتری دارد و گرانتر است
باعث بهبود کارکرد شبکه از طریق ارائه پهنای باند بیشتر برای کاربران میشود

switch باعث تفکیک collision در یک شبکه میشود
collision یا تصادم نتیجه عملکرد دو وسیله یا ایستگاه کاری در یک شبکه که اقدام به انتقال همزمان سیگنال ها از طریق یک کانال میکند.نتیجه این کار انتقال مغشوش خواهد بود
ROUTER
بک وسیله میانجی در شبکه های ارتباطی که مسولبت تحویل پیامها را بر عهده دارد.در شبکه ای که کامپیوترهای زیادی را از طریق حلقه ای از اتصالات با یکدیگر مرتبط می کند,مسیریاب پیامهای مورد نظررا هدایت میکند

به زبان ساده از روتر زمانی استفاده میشود که میخواهیم کامپبوترها را با range ip مختلف به هم متصل کنیم

تفاوتهای بین هاب و سوئیچ

Different between Hub and Switch
۱.always broad cast 1.first time broad cast,second time uni cast
۲.۱۰ mbps 2.100 mbps
۳.half duplex 3.full duplex
۴.No ARP 4.ARP
۵.No MAC table 5.MAC table
۶.physical layer 6.data linke layer

توضیحات در مورد جدول فوق

(one to all)Broad cast
مبدا پیام را به همه گیرندها انتقال میده تا زمانی که مقصد مورد نظر را پیدا کند

(one to one)uni cast
مبدا دقیقا پیام را به مقصد مورد نظر انتقال میدهد

(Mega Bits Per Second)mbps
یک میلیون بیت در ثانیه

Half Duplex
اگر یک نقطه را مبدا در نظر بگیرید و نقطه دیگر را مقصد ,در یک زمان ارتباط تنها در یک جهت میتواند صورت بگیرد.مثلا در دستگاه واکی تاکی و یا بی سیم در یک زمان فقط یک طرف میتواند صحبت کند

Full Duplex
در یک زمان ,ارتباط میتواند دو طرفه جریان داشته باشد مثل تلفن در یک زمان هر دو طرف میتوانند صحبت کنند

ARP(Address Resolution Protocol)
پروتکلی است برای تعیین نشانی سخت افزاریIP to MAC

MAC Table(Media Access Control)
این لایه فرعی دستیابی به شبکه فرعی را مدیریت میکند,قابها را از یکدیگر جدا میکند